لبخند بزن رزمنده| گوجه و بادمجان وسط میدان مین/ وقتی خمپاره آمد ما نیستیم

از بخت بد یا خوب وسط میدان مین قرار داشتند؛ فکر اینجایش را نکرده بودند.

قدم از قدم اگر برمی داشتند تکه بزرگ شان گوششان بود.

نه راه پس داشتند، نه راه پیش.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، هشت سال دفاع مقدس با همه سختی ها و دشواری های متأثر از آن، یک موقعیت خاص دیگر هم داشت.

فضای مطایبه، شوخی و طنز، نتیجه دورهمی ها در فضای جبهه بود که بعضی رزمنده ها برای دادن روحیه و القای شادی از آن بهره بردند.

پس لبخند بزن رزمنده! گوجه و بادمجان وسط میدان مین بله! درست حدس زده بودند.

از بخت بد یا خوب حالا دقیقاً وسط میدان مین قرار داشتند؛ فکر اینجایش را نکرده بودند.

قدم از قدم اگر برمی داشتند تکه بزرگ شان به اصطلاح گوششان بود.

نه راه پس داشتند و نه راه پیش.

همه به هم نگاه می کردند و منتظر عکس العمل یکدیگر بودند.

هر کس مشغول گفتن و تلقین ذکری به خودش بود.

مرتب نام ائمه خصوصاً آقا امام زمان (عج) را بر زبان می آوردند.

بیابان در بیابان هیچ فریادرسی نبود.

در همین اثنا یکی از بچه ها آهسته به برادری که نزدیکش بود، چیزی گفت که خنده اش گرفت، اما سعی می کرد خودش را کنترل کند.

بقیه با کنجکاوی به آن ها نگاه می کردند و با ناباوری به خودشان می گفتند: یعنی چه گفت؟ دومی به سومی که صدایش به سختی می شنید و همین طور همه به هم: می گه: برای سلامتی خودتون فاتحه